آفريد و سرانجام سخنگوى بليغى شد" [1]

در اين آيه نخست به مساله خلقت چهار پايان كه دليلى بر علم و قدرت خدا است، پرداخته، سپس به بيان نعمتهاى مختلفى كه در آنها وجود دارد مى‌پردازد، و از ميان اين نعمتها به سه قسمت اشاره كرده نخست مساله" دف‌ء" كه به معنى هر گونه پوشش است مى‌باشد، (با استفاده از پشم و پوست آنها) مانند لباس و لحاف و كفش و كلاه و خيمه، و ديگر" منافع" كه اشاره به شير و مشتقات آنست، و سوم گوشت كه با جمله‌ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ‌ بيان شده است:

جالب اينكه در ميان اينهمه فوائد، قبل از هر چيز مساله پوشش و مسكن را مطرح مى‌كند، زيرا بسيارى از مردم (بخصوص باديه‌نشينان) هم لباسشان از پشم و مو يا پوست تهيه مى‌شود، و هم خيمه‌هايشان كه آنها را از سرما و گرما حفظ مى‌كند، و به هر حال اين دليل بر اهميت پوشش و مسكن و مقدم بودن آن بر هر چيز ديگر است.

نكته ديگر اينكه آن را قبل از" منافع" ذكر كرده، اشاره به اينكه پوشش در واقع براى دفع ضرر است، و دفع ضرر مقدم بر جلب منفعت مى‌باشد.

ممكن است كسانى كه مخالف گوشت‌خوارى هستند، اين استفاده را از آيه فوق نيز بكنند كه خداوند مساله خوردن گوشت حيوانات را جزء منافع آنها نشمرده، لذا بعد از ذكر" منافع" با جمله" وَ مِنْها تَأْكُلُونَ‌" (از آن حيوانات‌

[1] تفسير نور الثقلين جلد سوم صفحه 39.