[سوره النحل (16): آيات 3 تا 8]

خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعالى‌ عَمَّا يُشْرِكُونَ (3) خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (4) وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَكُمْ فِيها دِفْ‌ءٌ وَ مَنافِعُ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ (5) وَ لَكُمْ فِيها جَمالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَ حِينَ تَسْرَحُونَ (6) وَ تَحْمِلُ أَثْقالَكُمْ إِلى‌ بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بالِغِيهِ إِلاَّ بِشِقِّ الْأَنْفُسِ إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَؤُفٌ رَحِيمٌ (7)

وَ الْخَيْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوها وَ زِينَةً وَ يَخْلُقُ ما لا تَعْلَمُونَ (8)

ترجمه:

3- آسمانها و زمين را به حق آفريد، او برتر است از اينكه شريك براى او مى‌سازند 4- انسان را از نطفه بى‌ارزشى خلق كرد و سرانجام او موجودى فصيح و مدافع آشكار از خويشتن گرديد.

5- و چهار پايان را آفريد در حالى كه براى شما در آنها وسيله پوشش و منافع ديگر است و از گوشت آنها مى‌خوريد.

6- و در آنها براى شما زينت و شكوه است به هنگامى كه به استراحتگاهشان باز مى‌گردانيد و هنگامى كه (صبحگاهان) آنها را به صحرا مى‌فرستيد.

7- آنها بارهاى سنگين شما را به شهرى كه جز با مشقت زياد به آن نمى‌رسيد حمل مى‌كنند چرا كه پروردگارتان رءوف و رحيم است.