[سوره النحل (16): آيات 1 تا 2]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌ عَمَّا يُشْرِكُونَ (1) يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‌ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاتَّقُونِ (2)

ترجمه:

بنام خداوند بخشنده بخشايشگر 1- فرمان خدا (دائر به مجازات مشركان و مجرمان) فرا رسيده است براى آن عجله نكنيد منزه و برتر است خداوند از اينكه شريك براى او قائل مى‌شوند.

2- فرشتگان را با روح الهى به فرمانش بر هر كس از بندگانش بخواهد نازل مى‌كند (و به آنها دستور مى‌دهد) كه مردم را انذار كنيد (و بگوئيد) معبودى جز من نيست بنا بر اين از مخالفت (دستور) من بپرهيزيد.

تفسير: فرمان عذاب نزديك است‌

همانگونه كه قبلا گفته شد قسمت مهمى از آيات آغاز اين سوره در مكه نازل شده است، در همان ايام كه پيامبر ص درگيرى شديدى با مشركان و بت پرستان داشت، و هر روز در برابر دعوت حيات آفرين و آزادى‌بخش او به بهانه‌هايى متوسل مى‌شدند، از جمله اينكه هر گاه پيامبر ص آنها را تهديد به عذاب الهى مى‌كرد بعضى از لجوجان مى‌گفتند اگر اين عذاب و كيفر كه مى‌گويى راست است پس چرا به سراغ ما نمى‌آيد؟!