و از اينجا روشن مى‌شود، تا جامعه انسانى بر پا است و زندگى او در اين جهان ادامه دارد تكاليف الهى هم ادامه خواهد داشت، و بر چيده شدن بساط تكليف از انسان مفهومش فراموش كردن احكام و قوانين و نتيجه‌اش فساد مجتمع انسانى است!.

اين نكته نيز قابل توجه است كه اعمال نيك و عبادات سرچشمه حصول ملكات فاضله نفسانى است، و هنگامى كه اين اعمال به حد كافى انجام گرفت و آن ملكات فاضله در نفس انسان قوت يافت، آن ملكات نيز به نوبه خود سرچشمه اعمال نيك بيشتر و اطاعت و بندگى خدا خواهد شد.

و از اينجا روشن مى‌شود آنها كه گمان كرده‌اند هدف از تكليف، تكميل انسان است بنا بر اين هنگامى كه انسان به كمال خود رسيد، بقاء تكليف معنى ندارد مغالطه‌اى بيش نيست چرا كه اگر انسان دست از انجام تكاليف بردارد فورا جامعه رو به فساد خواهد گذاشت، و در چنان جامعه‌اى چگونه يك فرد كامل مى‌تواند زندگى كند و اگر با داشتن ملكات فاضله دست از عبادت و بندگى خدا بردارد مفهومش تخلف اين ملكات از آثار قطعى آنها است (دقت كنيد) [1]

[1] تفسير الميزان جلد 12 صفحه 210.