(وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ‌).

روح لطيف تو و قلب حساست، نمى‌تواند اينهمه بدگويى و سخنان كفر و شرك آميز را تحمل كند و به همين دليل ناراحت مى‌شوى.

لذا در روايات از ابن عباس مى‌خوانيم: هنگامى كه پيامبر (ص) غمگين مى‌شد به نماز برمى‌خاست و" آثار اين حزن و اندوه را در نماز از دل مى‌شست"

معروف و مشهور در ميان مفسران اين است كه منظور از" يقين" در اينجا همان مرگ است و به اين جهت مرگ، يقين ناميده شده كه يك امر مسلم است، و انسان در هر چيز شك كند در مرگ نمى‌تواند ترديد به خود راه دهد.

و يا اينكه به هنگام مرگ پرده‌ها كنار مى‌رود و حقايق در برابر چشم انسان آشكار مى‌شود، و حالت يقين براى او پيدا مى‌گردد.

در سوره مدثر آيه 46 و 47 از قول دوزخيان مى‌خوانيم: وَ كُنَّا نُكَذِّبُ‌