98- (براى دفع ناراحتى آنان) پروردگارت را تسبيح و حمد گو، و از سجده كنندگان باش.

99- و پروردگارت را عبادت كن تا يقين (مرگ) فرا رسد.

تفسير: مكتبت را آشكارا بگو!

در اين آيات كه آخرين آيات سوره" حجر" است نخست به سرنوشت" مقتسمين" (تجزيه‌گران) كه در آيات قبل از آنها سخن به ميان آمده بود مى‌پردازد و مى‌گويد:" سوگند به پروردگارت كه ما بطور قطع از همه آنها سؤال خواهيم كرد" (فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ...)

روشن است كه سؤال خداوند براى كشف مطلب پنهان و پوشيده‌اى نيست، چرا كه او از اسرار درون و برون آگاه است، و ذره‌اى در آسمان و زمين از علم بى‌پايان او مخفى نيست، بنا بر اين سؤال مزبور به خاطر تفهيم به خود طرف است تا به زشتى اعمالش پى ببرد، و يا به عنوان يك نوع مجازات روانى است، چرا كه بازجويى از كارهاى خلاف، آنهم توام با سرزنش و ملامت، آنهم در جهانى كه انسان به حقايق نزديكتر و آگاهتر مى‌شود، دردناك و زجرآور است، بنا بر اين، در حقيقت اين پرسشها بخشى از مجازات آنهاست.

ضمنا عموميت" عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ‌" نشان مى‌دهد كه از همه اعمال آدمى بدون استثناء سؤال خواهد شد و اين خود درسى است براى همه انسانها كه لحظه‌اى از اعمال خود غافل نمانند، و اينكه بعضى از مفسران اين سؤال را محدود مساله توحيد و ايمان به انبياء و يا مربوط به معبودهاى مشركان دانسته‌اند سخنى است بى‌دليل بلكه مفهوم آيه كاملا تعميم دارد.