تفسير:

پايان زندگى دو قوم ستمگر

در اين آيات، قرآن به دو بخش ديگر از سرگذشت اقوام پيشين تحت عنوان" أَصْحابُ الْأَيْكَةِ" و" أَصْحابُ الْحِجْرِ" اشاره مى‌كند، و بحثهاى عبرت‌انگيزى را كه در آيات پيشين پيرامون قوم لوط بود تكميل مى‌نمايد.

نخست مى‌گويد:" اصحاب الايكه مسلما مردمى ظالم و ستمگر بودند" (وَ إِنْ كانَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ لَظالِمِينَ‌) [1]

و سرزمين‌هاى اين گروه و قوم لوط كه داستانشان گذشت، بر سر راه شما قرار داد و آشكار است، (وَ إِنَّهُما لَبِإِمامٍ مُبِينٍ‌).

چشم باز كنيد و سرنوشت آنها را بنگريد سپس عبرت گيريد.

أَصْحابُ الْأَيْكَةِ كيانند؟

بسيارى از مفسران و ارباب لغت گفته‌اند كه" ايكه" به معنى درختان در هم پيچيده و يا بيشه است" و أَصْحابُ الْأَيْكَةِ" همان قوم شعيبند كه در سرزمينى پر آب و مشجر در ميان حجاز و شام زندگى مى‌كردند.

آنها زندگى مرفه و ثروت فراوانى داشتند و به همين جهت، غرور و غفلت آنها را فرا گرفته بود و مخصوصا دست به كم‌فروشى و فساد در زمين زده بودند.

شعيب آن پيامبر بزرگ، آنها را از اين كارشان بر حذر داشت و دعوت به توحيد

[1] كلمه" ان" در اين آيه" ان" شرطيه نيست، بلكه" ان مخففه از مثقله" مى‌باشد و در تقدير چنين بوده" انه كان اصحاب الايكة للظالمين".