نكته: آرزوهاى دراز عامل بزرگ غفلت‌

بدون شك اميد و آرزو و يا به تعبير عرب" امل" عامل حركت چرخهاى زندگى انسانها است، كه حتى اگر يك روز از دلهاى مردم جهان برداشته شود، نظام زندگى به هم مى‌ريزد، و كمتر كسى دليلى بر فعاليت و تلاش و جنب و جوش خود پيدا مى‌كند.

حديث معروفى كه از پيامبر ص نقل شد

الامل رحمة لامتى و لو لا الامل ما رضعت والدة ولدها و لا غرس غارس شجرا:

" اميد مايه رحمت امت من است، اگر نور اميد نبود هيچ مادرى فرزند خود را شير نمى‌داد، و هيچ باغبانى نهالى نمى‌كاشت" [1] اشاره به همين واقعيت است.

ولى همين عامل حيات و حركت اگر از حد بگذرد و به صورت" آرزوى دور و دراز" در آيد بدترين عامل انحراف و بدبختى است، و درست همانند آب باران است كه مايه حيات است اما اين آب اگر از حد گذشت مايه غرق شدن و نابودى خواهد شد.

اين آرزوى كشنده همان است كه آيات فوق روى آن تكيه كرده و آن را مايه بى خبرى از خدا و حق و حقيقت مى‌شمارد، اين آرزوها و اميدهاى دور و دراز چنان انسان را به خود مشغول مى‌دارد و غرق در عالمى از تخيل مى‌سازد، كه از زندگى و هدف نهائيش به كلى بيگانه مى‌شود.

حديث معرفى كه در نهج البلاغه از على ع نقل شده نيز بيان گويايى براى اين واقعيت است:

ايها الناس ان اخوف ما اخاف عليكم اثنان: اتباع الهوى و طول الامل، اما اتباع الهوى فيصد عن الحق، و اما طول الامل فينسى الآخرة:

" اى مردم مخوفترين چيزى كه بر شما از آن مى‌ترسم دو چيز است:

[1] سفينة البحار جلد اول صفحه 30 (ماده امل).