به سراغشان مى‌آيد و هيچ قدرتى قادر بر دفع آن نيست.

در تفسير آيه فوق و اينكه جمله" ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا" بيان حال چه گروهى را مى‌كند در ميان مفسران گفتگو است.

آنچه در بالا گفتيم تفسيرى است كه بسيارى از بزرگان علماى تفسير آن را برگزيده‌اند و خلاصه‌اش اين است كه كار پيامبران به جايى مى‌رسيد كه گمان مى‌كردند همه مردم بدون استثناء آنها را تكذيب خواهند كرد، و حتى گروهى از مؤمنان كه اظهار ايمان مى‌كنند آنها نيز در عقيده خود ثابت قدم نيستند!.

اين احتمال نيز در تفسير آيه داده شده است كه فاعل" ظنوا"، مؤمنان است يعنى مشكلات و بحرانها بحدى بود كه ايمان آورندگان، چنين مى‌پنداشتند نكند وعده نصرت و پيروزى كه پيامبران داده‌اند خلاف باشد؟! و اين سوء ظن و تزلزل ناشى از آن براى افرادى كه تازه ايمان آورده‌اند چندان بعيد نيست.

بعضى نيز تفسير سومى براى آيه ذكر كرده‌اند كه خلاصه‌اش اين است:

" پيامبران بدون شك، بشر بودند هنگامى كه در طوفانى‌ترين حالات قرار مى‌گرفتند، همان حالتى كه كارد به استخوانشان مى‌رسيد و تمام درها ظاهرا به روى آنها بسته مى‌شد و هيچ راه گشايشى به نظر نمى‌رسيد، و ضربات طوفانهاى حوادث پيوسته آنها را درهم مى‌كوبيد و فرياد مؤمنانى كه كاسه صبرشان لبريز شده بود مرتبا در گوش آنها نواخته مى‌شد، آرى در اين حالت در يك لحظه ناپايدار به مقتضاى طبع بشرى اين فكر، بى‌اختيار به مغز آنها مى‌افتاد كه نكند وعده پيروزى خلاف از آب درآيد! و يا اينكه ممكن است وعده پيروزى مشروط به شرائطى باشد كه حاصل نشده باشد، اما بزودى بر اين فكر پيروز مى‌شدند و آن را از صفحه خاطر دور مى‌كردند و برق اميد در دل آنها مى‌درخشيد و به دنبال آن، طلائع پيروزى آشكار مى‌شد".