ولى آيات 100 و 101 همين سوره كه تفسير آن بخواست خدا خواهد آمد دليل بر اين است كه او سرانجام بجاى ملك نشست و زمامدار تمام امور مصر شد، هر چند آيه 88 كه مى‌گويد برادران به او گفتند يا أَيُّهَا الْعَزِيزُ، دليل بر اين است كه او در جاى عزيز مصر قرار گرفت، ولى هيچ مانعى ندارد كه اين سلسله مراتب را تدريجا طى كرده باشد، نخست به مقام خزانه دارى و بعد نخست وزيرى و بعد بجاى ملك، نشسته باشد.

به هر حال، خداوند در اينجا مى‌گويد:" و اين چنين ما يوسف را بر سرزمين مصر، مسلط ساختيم كه هر گونه مى‌خواست در آن تصرف مى‌كرد" (وَ كَذلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْها حَيْثُ يَشاءُ).

آرى" ما رحمت خويش و نعمتهاى مادى و معنوى را به هر كس بخواهيم و شايسته بدانيم مى‌بخشيم" (نُصِيبُ بِرَحْمَتِنا مَنْ نَشاءُ).

" و ما هرگز پاداش نيكوكاران را ضايع نخواهيم كرد" و اگر هم به طول انجامد سرانجام آنچه را شايسته آن بوده‌اند به آنها خواهيم داد كه در پيشگاه ما هيچ كار نيكى بدست فراموشى سپرده نمى‌شود. (وَ لا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ‌).

نكته‌ها:

1- چگونه يوسف دعوت طاغوت زمان را پذيرفت؟

نخستين چيزى كه در رابطه با آيات فوق جلب توجه مى‌كند اين است كه‌