جارى مى‌ساخت تا آن حد كه" چشمان او از اين اندوه سفيد و نابينا شد" (وَ ابْيَضَّتْ عَيْناهُ مِنَ الْحُزْنِ‌).

و اما با اين حال سعى مى‌كرد، خود را كنترل كند و خشم را فرو بنشاند و سخنى بر خلاف رضاى حق نگويد" او مرد با حوصله و بر خشم خويش مسلط بود" (فَهُوَ كَظِيمٌ‌).

ظاهر آيه فوق اين است كه يعقوب تا آن زمان نابينا نشده بود، بلكه اين غم و اندوه مضاعف و ادامه گريه و ريختن اشك بينايى او را از ميان برد و همانگونه كه سابقا هم اشاره كرديم اين يك امر اختيارى نبود كه با صبر جميل منافات داشته باشد [1]

[1] براى توضيح بيشتر به ذيل آيه همين سوره مراجعه فرمائيد.

[2] حرض (بر وزن مرض) به معنى چيز فاسد و ناراحت كننده است، و در اينجا به معنى بيمار، نحيف و لاغر و مشرف بر مرگ مى‌باشد.