[سوره إبراهيم (14): آيات 46 تا 52]

وَ قَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَ إِنْ كانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ (46) فَلا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انتِقامٍ (47) يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ (48) وَ تَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفادِ (49) سَرابِيلُهُمْ مِنْ قَطِرانٍ وَ تَغْشى‌ وُجُوهَهُمُ النَّارُ (50)

لِيَجْزِيَ اللَّهُ كُلَّ نَفْسٍ ما كَسَبَتْ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسابِ (51) هذا بَلاغٌ لِلنَّاسِ وَ لِيُنْذَرُوا بِهِ وَ لِيَعْلَمُوا أَنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ لِيَذَّكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ (52)

ترجمه:

46- آنها نهايت مكر خود را به كار زدند، و همه مكرها (و توطئه‌هاشان) نزد خدا آشكار است، هر چند كوه‌ها با مكرشان از جا بركنده شود! 47- و گمان مبر كه خدا وعده‌اى را كه به پيامبرانش داده تخلف كند، چرا كه خداوند قادر و منتقم است.

48- در آن روز كه اين زمين به زمين ديگر و آسمانها (به آسمانهاى ديگر) تبديل مى‌شوند، و آنها در پيشگاه خداوند واحد قهار ظاهر مى‌گردند.

49- و در آن روز مجرمان را با هم در غل و زنجير مى‌بينى (غل و زنجيرى كه دستها و گردنهايشان را بهم بسته).

50- لباسشان از قطران (ماده چسبنده بد بوى قابل اشتعال) است، و صورتهايشان را آتش مى‌پوشاند