پرست و ظالم و ستمگر هفت تقاضا از خداى مى‌كند كه نخستين آن تقاضاى امنيت شهر مكه، آن كانون بزرگ جامعه توحيدى است (و چه پر معنى است اين تقاضا).

دومين تقاضايش دور ماندن از پرستش بتها است، كه اساس و پايه همه عقائد و برنامه‌هاى دينى را در بر مى‌گيرد:

سومين تقاضايش تمايل دلها و توجه افكار عمومى توده‌هاى خدا پرستان كه بزرگترين سرمايه يك انسان در اجتماع است، نسبت به فرزندان و پيروان مكتبش مى‌باشد.

چهارمين تقاضا بهره‌مند شدن از انواع ثمرات آنهم به عنوان مقدمه‌اى براى شكرگزارى و توجه بيشتر به خالق آن نعمتها است.

پنجمين تقاضايش توفيق براى برپا داشتن نماز كه بزرگترين پيوند انسان با خدا است مى‌باشد، نه تنها براى خودش كه براى فرزندانش نيز همين تقاضا را مى‌كند.

ششمين خواسته ابراهيم پذيرش دعاى او است و مى‌دانيم خدا دعائى را مى‌پذيرد كه از قلبى پاك و روحى بى آلايش برخيزد كه در واقع اين تقاضا به طور ضمنى مفهومش تقاضاى توفيق پاك داشتن قلب و روح از هر گونه آلايشى مى‌باشد.

و سرانجام هفتمين و آخرين تقاضايش آنست كه اگر لغزشى از او سر زده، خداوند بخشنده و مهربان او را مشمول لطف و آمرزش خود قرار دهد، و همچنين پدر و مادرش و همه مؤمنان را از اين لطف و مرحمت، در روز رستاخيز بهره‌مند سازد.

به اين ترتيب تقاضاهاى هفتگانه ابراهيم از امنيت شروع مى‌شود، و به آمرزش پايان مى‌پذيرد، و جالب اينكه اينها را نه تنها براى خود مى‌طلبد، كه براى ديگران نيز همين تقاضاها را دارد، چرا كه مردان خدا هرگز" انحصار طلب" نبوده و نخواهند بود!