اين دو نقطه گذارده شده است.

علتش اين است كه اسلام ابعاد مختلفى دارد كه مى‌توان آنها را در سه قسمت خلاصه كرد: رابطه انسان با خدا، رابطه انسان با خلق خدا، و رابطه انسان با خودش كه قسمت سوم در حقيقت نتيجه‌اى است براى قسمت اول، و دوم، و دو برنامه فوق (صلاة و انفاق) هر كدام رمزى است به يكى از دو بعد اول و دوم.

نماز مظهرى است براى هر گونه رابطه با خدا چرا كه اين رابطه در نماز از هر عمل ديگرى بهتر مشخص مى‌شود، و انفاق از آنچه خدا روزى داده با توجه به مفهوم وسيعش كه هر گونه نعمت مادى و معنوى را شامل مى‌شود رمزى است براى پيوند با خلق.

البته با توجه به اينكه سوره‌اى كه از آن بحث مى‌كنيم" مكى" است، و هنگام نزول آن هنوز حكم زكات نازل نشده بود، اين انفاق را نمى‌توان مربوط به زكات دانست بلكه معنى وسيعى دارد كه حتى زكات را بعد از نزولش در خود جا مى‌دهد.

و به هر حال ايمان در صورتى ريشه دار است كه در عمل متجلى شود و انسان را از يك سو به خدا نزديك كند و از سوى ديگر به بندگانش!

2- چرا پنهان و آشكار؟

كرارا در آيات قرآن مى‌خوانيم كه مؤمنان راستين انفاق يا صدقاتشان در سر و علن يعنى پنهان و آشكار است، و به اين ترتيب علاوه بر بيان انفاق به معنى وسيعش به كيفيت آن هم توجه داده شده است، چرا گاهى انفاق پنهانى مؤثرتر و آبرومندانه‌تر است، و گاهى اگر آشكارا باشد سبب تشويق ديگران و الگويى براى نشان دادن برنامه‌هاى اسلامى و بزرگداشتى براى شعائر دين محسوب مى‌شود، به علاوه مواردى پيش مى‌آيد كه طرف، از گرفتن انفاق ناراحت‌