[سوره إبراهيم (14): آيات 28 تا 30]

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ (28) جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها وَ بِئْسَ الْقَرارُ (29) وَ جَعَلُوا لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلُّوا عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ (30)

ترجمه:

28- آيا نديدى كسانى را كه نعمت خدا را به كفران تبديل كردند و جمعيت خود را به دار البوار (نيستى و نابودى) كشاندند.

29- (دار البوار همان) جهنم است كه آنها در آتش آن وارد مى‌شوند و بد قرارگاهى است.

30- آنها براى خدا شبيهانى قرار داده‌اند تا (مردم را) از راه او (منحرف و) گمراه سازند بگو (چند روزى) از زندگى دنيا (و لذات آن) بهره گيريد اما سرانجام كار شما به سوى آتش (دوزخ) است.

تفسير: سرانجام كفران نعمتها

در اين آيات روى سخن به پيامبر است و در حقيقت ترسيمى از يكى از موارد" شجره خبيثه" در آن به چشم مى‌خورد.

نخست مى‌فرمايد: آيا نديدى كسانى را كه نعمت خدا را تبديل به كفران كردند" (أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً).

" و سرانجام قوم خود را به دار البوار و سرزمين هلاكت و نيستى فرستادند" (وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ).

اينها همان ريشه‌هاى شجره خبيثه و رهبران كفر و انحرافند، نعمتهايى‌