[سوره إبراهيم (14): آيات 13 تا 17]

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُمْ مِنْ أَرْضِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنا فَأَوْحى‌ إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ (13) وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِهِمْ ذلِكَ لِمَنْ خافَ مَقامِي وَ خافَ وَعِيدِ (14) وَ اسْتَفْتَحُوا وَ خابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (15) مِنْ وَرائِهِ جَهَنَّمُ وَ يُسْقى‌ مِنْ ماءٍ صَدِيدٍ (16) يَتَجَرَّعُهُ وَ لا يَكادُ يُسِيغُهُ وَ يَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكانٍ وَ ما هُوَ بِمَيِّتٍ وَ مِنْ وَرائِهِ عَذابٌ غَلِيظٌ (17)

ترجمه:

13- كسانى كه كافر شدند به پيامبران خود گفتند ما قطعا شما را از سرزمين خود اخراج خواهيم كرد، مگر اينكه به آئين ما بازگرديد، در اينحال پروردگارشان به آنها وحى فرستاد كه من ظالمان را هلاك مى‌كنم.

14- و شما را در زمين بعد از آنها سكونت خواهيم بخشيد، اين (موفقيت) براى كسى است كه از مقام (عدالت) من بترسد و از عذاب (من) بيمناك باشد.

15- آنها (از خدا) تقاضاى فتح و پيروزى كردند، و هر گردن‌كش منحرفى نوميد و نابود شد.

16- به دنبال او جهنم خواهد بود و از آب بد بوى متعفنى نوشانده مى‌شود.

17- به زحمت جرعه جرعه آن را سر مى‌كشد و هرگز به ميل خود حاضر نيست آن را بياشامد و مرگ از هر مكانى به سراغ او مى‌آيد، ولى با اينهمه نمى‌ميرد! و بدنبال آن عذاب شديدى است.