انسانهايى همانند ما هستيد و مى‌خواهيد ما را از آنچه پدرانمان مى‌پرستيدند باز داريد، شما دليل روشنى براى ما بياوريد!

تفسير: آيا در خدا شك است؟

نخستين آيه مورد بحث تاييد و تكميلى است براى بحث شكرگزارى و كفران كه در آيه قبل گذشت، و آن در ضمن سخنى از زبان موسى بن عمران نقل شده است، مى‌فرمايد:" موسى به بنى اسرائيل يادآور شد كه اگر شما و تمام مردم روى زمين كافر شويد (و نعمت خدا را كفران كنيد)" هيچ زيانى به او نمى‌رسانيد چرا كه او بى‌نياز و ستوده است" (وَ قالَ مُوسى‌ إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ) [1] در حقيقت شكر نعمت و ايمان آوردن به خدا مايه افزونى نعمت شما و تكامل و افتخار خودتان است و گر نه خداوند آن چنان بى‌نياز است كه اگر تمام كائنات كافر گردند، بر دامان كبريايى او گردى نمى‌نشيند، چرا كه او از همگان بى‌نياز است، و حتى احتياج به تشكر و ستايش ندارد چرا كه او ذاتا ستوده (حميد) است.

اگر او نيازى در ذات پاكش راه داشت، واجب الوجود نبود، و بنا بر اين مفهوم غنى بودن او آن است كه همه كمالات در او جمع است، و كسى كه چنين است ذاتا ستوده است زيرا معنى" حميد" چيزى جز اين نيست كه كسى شايسته" حمد" باشد.

[1] روشن است كه جزاى جمله شرطيه" إِنْ تَكْفُرُوا"، محذوف است و جمله" فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ" دلالت بر آن مى‌كند، و در تقدير چنين بوده است ان تكفروا ... لا تضروا اللَّه شيئا ...