" من هرگز او را با شما نخواهم فرستاد، مگر اينكه يك وثيقه الهى و چيزى كه مايه اطمينان و اعتماد ما باشد در اختيار من بگذاريد كه او را به من بازگردانيد مگر اينكه بر اثر مرگ و يا عوامل ديگر قدرت از شما سلب شود" (قالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقاً مِنَ اللَّهِ لَتَأْتُنَّنِي بِهِ إِلَّا أَنْ يُحاطَ بِكُمْ‌) منظور از" مَوْثِقاً مِنَ اللَّهِ‌" (وثيقه الهى) همان عهد و پيمان و سوگندى بوده كه با نام خداوند همراه است.

جمله" إِلَّا أَنْ يُحاطَ بِكُمْ‌" در اصل به اين معنى است كه" مگر اينكه حوادث به شما احاطه كند" يعنى مغلوب حوادث شويد، اين جمله ممكن است كنايه از مرگ و مير و يا حوادث ديگرى باشد كه انسان را به زانو درمى‌آورد، و قدرت را از او سلب مى‌كند [1] ذكر اين استثناء، نشانه‌اى از درايت بارز يعقوب پيامبر است كه با آن همه علاقه‌اى كه به فرزندش بنيامين داشت، به فرزندان ديگر تكليف ما لا يطاق نكرد و گفت من فرزندم را از شما مى‌خواهم مگر اينكه حوادثى پيش آيد كه از قدرت بيرون باشد كه در اين صورت گناهى متوجه شما نيست.

بديهى است اگر بعضى از آنها گرفتار حادثه‌اى مى‌شدند و قدرت از آنها سلب مى‌گرديد، بقيه موظف بودند امانت پدر را به سوى او بازگردانند، و لذا يعقوب مى‌گويد مگر اينكه همه شماها مغلوب حوادث شويد.

به هر حال برادران يوسف پيشنهاد پدر را پذيرفتند،" و هنگامى كه عهد و پيمان خود را در اختيار پدر گذاشتند يعقوب گفت: خداوند شاهد و ناظر و حافظ

[1] اين تعبير در مواردى از قرآن مجيد تنها به معنى هلاكت و نابودى آمده است، مانند: وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ‌ (يونس- 22) وَ أُحِيطَ بِثَمَرِهِ‌ (كهف- 42) ولى روشن است كه در آيه مورد بحث منظور خصوص هلاكت نيست، بلكه عذرى است كه قدرت را از انسان سلب مى‌كند.