از گفتگوهاى مشركان و پاسخ آنها را در زمينه نبوت بازگو مى‌كند:

نخست مى‌گويد" همانگونه كه پيامبران پيشين را براى هدايت اقوام گذشته فرستاديم ترا نيز به ميان امتى فرستاديم كه قبل از آنها امتهاى ديگرى آمدند و رفتند" (كَذلِكَ أَرْسَلْناكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِها أُمَمٌ‌).

" و هدف اين بود كه آنچه را بر تو وحى كرده‌ايم بر آنها بخوانى" (لِتَتْلُوَا عَلَيْهِمُ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ‌).

" در حالى كه آنها به" رحمان" كفر مى‌ورزند" (به خداوندى كه رحمتش همگان را در بر گرفته و فيض گسترده و عامش كافر و مؤمن و گبر و ترسا را شامل شده است) (وَ هُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمنِ‌).

" بگو اگر نمى‌دانيد، رحمان آن خداوندى كه فيض و رحمتش عام است، پروردگار من است" (قُلْ هُوَ رَبِّي‌).

" هيچ معبودى جز او نيست، من بر او توكل كردم، و بازگشتم به سوى او است" (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ مَتابِ‌).

" حتى اگر بوسيله قرآن كوه‌ها به حركت در آيند و زمينها، قطعه قطعه شوند، و بوسيله آن با مردگان صحبت شود باز هم ايمان نخواهند آورد!" (وَ لَوْ أَنَّ قُرْآناً سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتى‌).

" ولى همه اين كارها در اختيار خدا است" و هر اندازه لازم بداند انجام مى‌دهد (بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِيعاً).

اما شما طالب حق نيستيد و اگر بوديد همان مقدار از نشانه‌هاى اعجاز كه از اين پيامبر ص صادر شده براى ايمان آوردن كاملا كافى بود، اينها همه بهانه جويى است.

سپس اضافه مى‌كند:" آيا كسانى كه ايمان آورده‌اند نمى‌دانند كه اگر