حقايقى كه در آيات گذشته پيرامون توحيد و شرك، ايمان و كفر و حق و باطل گذشت، مثل بسيار رسايى بيان مى‌كند.

نخست مى‌گويد:" خداوند از آسمان آبى را فرو فرستاده است" (أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً).

آبى حياتبخش و زندگى آفرين، و سرچشمه نمو و حركت:

" و در اين هنگام دره‌ها و گودالها و نهرهاى روى زمين هر كدام به اندازه گنجايش و وسعت خود بخشى از اين آب را پذيرا مى‌شوند" (فَسالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِها).

جويبارهاى كوچك دست به دست هم مى‌دهند و نهرهايى به وجود مى‌آورند، نهرها به هم مى‌پيوندند و سيلاب عظيمى از دامنه كوهسار سرازير مى‌گردد، آبها از سر و دوش هم بالا مى‌روند و هر چه را بر سر راه خود ببينند برمى‌دارند و مرتبا بر يكديگر كوبيده مى‌شوند، در اين هنگام كفها از لابلاى امواج ظاهر مى‌شوند، آن چنان كه قرآن مى‌گويد" سيلاب، كفهايى را بر بالاى خود حمل مى‌كند" (فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَداً رابِياً).

" رابى" از ماده" ربو" (بر وزن غلو) به معنى بلندى و برترى است و ربا كه به معنى سود يا پول اضافى يا جنس ديگر است نيز از همين ماده و به همين معنى است، چون اضافه و زيادى را مى‌رساند.

پيدايش كفها منحصر به نزول باران نيست بلكه" در فلزاتى كه بوسيله آتش ذوب مى‌شوند تا از آن زينت آلات يا وسائل زندگى بسازند آنها نيز كفهايى همانند كفهاى آب دارند" (وَ مِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغاءَ حِلْيَةٍ أَوْ مَتاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ‌) [1]

[1] ترجمه تحت اللفظى جمله فوق چنين است:" از آنچه آتش بر روى آن روشن مى‌كنند براى بدست آوردن زينت يا متاع كفهايى همانند كفهاى آب حاصل مى‌شود" و اين تعبير اشاره به كورهايى است براى ذوب فلزات كه هم آتش در زير مواد فلزى وجود دارد و هم در روى آن، به اين معنى كه يك طبقه آتش در زير است و سپس روى آن سنگهايى را كه مواد كافى دارد مى‌ريزند و مجددا روى آن آتش مى‌ريزند: و اين بهترين نوع كوره است كه از هر طرف آتش، مواد قابل ذوب را احاطه كرده است.