نكته ديگرى كه اين نظريه را درباره معنى حروف مقطعه قرآن تأييد مى‌كند اين است كه در 24 مورد از آغاز سوره‌هايى كه با اين حروف شروع شده است، بلافاصله سخن از قرآن و عظمت آن به ميان آمده، اين خود نشان مى‌دهد كه ارتباطى ميان اين دو، (حروف مقطعه و عظمت قرآن) موجود است.

اينك چند نمونه از آنها را در اينجا مى‌آوريم:

1- الر كِتابٌ أُحْكِمَتْ آياتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ (هود: 1- 2) 2- طس تِلْكَ آياتُ الْقُرْآنِ وَ كِتابٍ مُبِينٍ‌ (نمل- 1 و 2).

3- الم تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْحَكِيمِ‌ (لقمان- 1 و 2).

4- المص كِتابٌ أُنْزِلَ إِلَيْكَ‌ (اعراف- 1 و 2).

در تمام اين موارد و موارد بسيار ديگر از آغاز سوره‌هاى قرآن پس از ذكر حروف مقطعه سخن از قرآن به ميان آمده، و از عظمت آن بحث شده است.

اين تعبير ممكن است اشاره به آن باشد كه خداوند به پيامبر خويش وعده داده كتابى براى راهنمايى انسانها بر او نازل كند كه براى همه حق طلبان مايه هدايت و براى حقيقت‌جويان جاى ترديد در آن نباشد، و اكنون به وعده خود وفا كرده است.

اما اينكه مى‌گويد هيچگونه شك و ترديد در آن وجود ندارد اين يك ادعا نيست بلكه منظور اين است كه محتواى قرآن آن چنان است كه خود شهادت بر حقانيت خويش مى‌دهد، و" همچون طبله عطار است خاموش و هنرنماى" و به تعبير ديگر: آن چنان آثار صدق و عظمت و انسجام و استحكام و عمق معانى و شيرينى‌