نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 629
روزهدار بايد در حال روزه با وجود گرسنگى و تشنگى از غذا و آب و همچنين لذت
جنسى چشم بپوشد، و عملا ثابت كند كه او همچون حيوان در بند اصطبل و علف نيست، او
مىتواند زمام نفس سركش را به دست گيرد، و بر هوسها و شهوات خود مسلط گردد.
در حقيقت بزرگترين فلسفه روزه همين اثر روحانى و معنوى آن است، انسانى كه
انواع غذاها و نوشابهها در اختيار دارد و هر لحظه تشنه و گرسنه شد به سراغ آن
مىرود، همانند درختانى است كه در پناه ديوارهاى باغ بر لب نهرها مىرويند، اين درختان
نازپرورده، بسيار كم مقاومت و كمدوامند، اگر چند روزى آب از پاى آنها قطع شود
پژمرده مىشوند، و مىخشكند.
اما درختانى كه از لابلاى صخرهها در دل كوهها و بيابانها مىرويند و نوازشگر
شاخههايشان از همان طفوليت طوفانهاى سخت، و آفتاب سوزان، و سرماى زمستان است، و
با انواع محروميتها دست به گريبانند، محكم و با دوام و پر استقامت و سختكوش و
سختجانند!.
روزه نيز با روح و جان انسان همين عمل را انجام مىدهد و با محدوديتهاى موقت
به او مقاومت و قدرت اراده و توان مبارزه با حوادث سخت مىبخشد، و چون غرائز سركش
را كنترل مىكند بر قلب انسان نور و صفا مىپاشد.
خلاصه روزه انسان را از عالم حيوانيت ترقى داده و به جهان فرشتگان صعود
مىدهد، جمله لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (باشد كه پرهيزگار شويد) اشاره به همه اين حقايق است.
و نيز حديث معروف
الصوم جنة من النار
:" روزه سپرى است در برابر آتش دوزخ" اشاره به همين موضوع است [1] در حديث ديگرى
از على ع مىخوانيم كه از پيامبر ص پرسيدند: