و بالاخره ششمين و آخرين برنامه اين گروه نيكوكار را چنين شرح مى‌دهد:

" كسانى هستند كه در هنگام محروميت و فقر، و به هنگام بيمارى و درد، و همچنين در موقع جنگ در برابر دشمن، صبر و استقامت به خرج مى‌دهند، و در برابر اين حوادث زانو نمى‌زنند" (وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ‌) [1] و در پايان آيه به عنوان جمع‌بندى و تاكيد بر شش صفت عالى گذشته مى‌گويد:" اينها كسانى هستند كه راست مى‌گويند و اينها پرهيزگارانند" أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ‌).

راستگويى آنها از اينجا روشن مى‌شود كه اعمال و رفتارشان از هر نظر با اعتقاد و ايمانشان هماهنگ است، و تقوا و پرهيزگاريشان از اينجا معلوم مى‌شود كه آنها هم وظيفه خود را در برابر" اللَّه" و هم در برابر نيازمندان و محرومان و كل جامعه انسانى و هم در برابر خويشتن خويش انجام مى‌دهند.

جالب اينكه شش صفت برجسته فوق هم شامل اصول اعتقادى و اخلاقى و هم برنامه‌هاى عملى است.

در زمينه اصول اعتقادى تمام پايه‌هاى اصلى ذكر شده، و از ميان برنامه‌هاى عملى به انفاق و نماز و زكات كه سمبلى از رابطه خلق با خالق، و خلق با خلق است اشاره گرديده و از ميان برنامه‌هاى اخلاقى تكيه بر وفاى به عهد و استقامت و پايدارى شده كه ريشه همه صفات عالى اخلاقى را تشكيل مى‌دهد.

[1]" باساء" از ماده" بؤس" به معنى فقر و" ضراء" به معنى درد و بيمارى و" حين الباس" به معنى هنگام جنگ است (مجمع البيان ذيل آيه مورد بحث).