شده هرگز مفهومش اين نيست كه انسان آنها را به صورت اوراد بخواند و تنها به گردش زبان قناعت كند.

بلكه خواندن قرآن براى فهميدن، و فهميدن براى انديشيدن، و انديشيدن براى عمل است.

اتفاقا هر فضيلتى درباره سوره‌اى يا آيه‌اى ذكر شده تناسب بسيار زيادى با محتواى آن سوره يا آيه دارد.

مثلا در فضيلت سوره" نور" چنين مى‌خوانيم كه هر كس بر آن مداومت كند خداوند او و فرزندانش را از آلودگى به" زنا" حفظ مى‌كند.

اين به خاطر آنست كه محتواى سوره نور دستورات مهمى در زمينه مبارزه با انحرافات جنسى دارد: دستور به تسريع ازدواج افراد مجرد، دستور به حجاب، دستور به ترك چشم‌چرانى و نگاههاى هوس‌آلود، دستور به ترك شايعه‌پراكنى و نسبتهاى ناروا، و بالاخره دستور به اجراى حد شرعى درباره زنان و مردان زنا كار.

بديهى است اگر محتواى اين سوره در جامعه يا خانواده‌اى پياده شود آلودگى به زنا نخواهد بود.

همچنين آياتى از سوره بقره كه در بالا اشاره شد و اتفاقا همه در زمينه توحيد و ايمان به غيب، و خداشناسى و پرهيز از وسوسه‌هاى شيطانى است، اگر كسى بخواند و محتواى آن را در عمق جانش پياده كند، مسلما آن فضائل را خواهد داشت.

درست است كه خواندن قرآن به هر حال ثواب دارد، ولى ثواب اصلى و اساس و آثار سازنده هنگامى خواهد بود كه مقدمه‌اى براى انديشه و عمل باشد.