متعدد عنوان شده براى بعضى سؤال‌انگيز باشد اما اگر كمى به تاريخ زمان جاهليت و آداب و رسوم خرافى آنها توجه كنيم و بدانيم كه آنها چگونه بدون دليل نعمتهاى حلال را بر خود ممنوع مى‌ساختند و اين عادت به طورى در آنها نفوذ كرده بود كه همچون وحى آسمانى تلقى مى‌شد و گاه آن را صريحا به خدا نسبت مى‌دادند، نكته اين تاكيد روشن مى‌شود، قرآن مى‌خواهد اين افكار خرافى را از اين طريق به كلى از مغز آنها بيرون كند.

بعلاوه تكيه روى عنوان" طيب" همگان را متوجه اين دستور اسلامى مى‌كند كه از غذاهاى ناپاك، از گوشتهايى همچون گوشت مردار و درندگان و حشرات، و از مسكرات كه به شدت در ميان مردم آن زمان رواج داشت بپرهيزند.

در جلد ششم تفسير نمونه صفحه 149 به بعد در زمينه استفاده مؤمنان از روزيهاى پاك و زينتهاى معقول (ذيل آيه 32 اعراف) بحث مشروحى داريم.

و به اين ترتيب سه قسمت از گوشتهاى حرام به اضافه خون كه، بيش از همه مورد ابتلاى مردم آن محيط بوده است در اينجا ذكر مى‌كند كه بعضى پليدى ظاهرى دارند و بر كسى مخفى نيست، مانند مردار، خون و گوشت خوك، و بعضى پليدى معنوى دارند مانند قربانيهايى كه براى بتها مى‌كردند.

انحصارى كه از آيه با كلمه" انما" استفاده مى‌شود به اصطلاح" حصر اضافى" است، يعنى منظور بيان تمام محرمات نيست، بلكه هدف نفى بدعتهايى است كه آنها