ضمنا بايد توجه داشت كلمه" يلعن" كه به خاطر تاكيد دو مرتبه در آيه ذكر شده" فعل مضارع" است و چنان كه مى‌دانيم فعل مضارع معنى استمرار را دارد، بنا بر اين معنى آيه چنين مى‌شود: لعن و نفرين خدا و تمام لعن كنندگان براى هميشه و به طور دائم متوجه كسانى است كه حقايق را كتمان مى‌كنند، و اين شديدترين مجازاتى است كه ممكن است براى انسانى تعيين گردد.

" بينات" و" هدى"، معنى وسيعى دارد كه همه وسائل هدايت و دلائل روشن كه مايه آگاهى و بيدارى و نجات مردم است در بر مى‌گيرد.

" مگر آنها كه توبه كنند و به سوى خدا باز گردند و در مقام جبران و اصلاح اعمال خود بر آيند، و حقايقى را كه پنهان كرده بودند براى مردم آشكار سازند من اينگونه افراد را مى‌بخشم و رحمت خود را كه از آنها قطع كرده بودم تجديد مى‌كنم، چرا كه من بازگشت كننده و مهربانم" (إِلَّا الَّذِينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ‌).

جمله" أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ‌" مخصوصا با توجه به اين كه بعد از جمله" فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ‌" قرار گرفته دلالت بر نهايت محبت و كمال مهربانى پروردگار نسبت به توبه‌كاران مى‌كند، مى‌گويد: اگر آنها باز گردند من هم باز مى‌گردم، آنها بازگشت به اطاعت و بندگى كنند و حق را افشا نمايند، من نيز بازگشت به رحمت مى‌كنم و مواهبى را كه قطع كرده بودم مجددا به آنها مى‌بخشم.

جالب اينكه نمى‌گويد شما توبه كنيد تا توبه شما را پذيرا شوم مى‌گويد