[سوره البقرة (2): آيات 159 تا 160]

إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الْهُدى‌ مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتابِ أُولئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُونَ (159) إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160)

ترجمه:

159- كسانى كه دلائل روشن و وسيله هدايتى را كه نازل كرده‌ايم بعد از آنكه در كتاب براى مردم بيان ساختيم كتمان مى‌كنند، خدا آنها را لعنت مى‌كند و همه لعن كنندگان نيز آنها را لعن مى‌نمايند.

160- مگر آنها كه توبه و بازگشت كردند و (اعمال بد خود را با اعمال نيك) اصلاح نمودند و آنچه را كتمان كرده بودند آشكار ساختند كه من توبه آنها را مى‌پذيرم كه من تواب و رحيمم.

شان نزول:

" جلال الدين سيوطى" در" اسباب النزول" از ابن عباس چنين نقل مى‌كند:

كه چند نفر از مسلمانان همچون" معاذ بن جبل" و" سعد بن معاذ" و" خارجة بن زيد" سؤالاتى از دانشمندان يهود پيرامون مطالبى از تورات (كه ارتباط با ظهور پيامبر ص داشت) كردند، آنها واقع مطلب را كتمان كرده و از توضيح خود دارى‌