زبانى آن نيست، بلكه توجه به حقيقت و روح آن است كه يك دنيا توحيد و ايمان در عمق آن نهفته است.

" اينها كسانى هستند كه لطف و رحمت خدا و درود الهى بر آنها است" (أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ) [1] اين الطاف و رحمتها آنها را نيرو مى‌بخشد كه در اين راه پر خوف و خطر گرفتار اشتباه و انحراف نشوند، لذا در پايان آيه مى‌فرمايد:" و آنها هستند هدايت يافتگان" (وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ‌).

و به اين ترتيب فشرده‌اى از مساله بزرگ امتحان و هدف نهايى و چهره‌هاى مختلف، و عوامل پيروزى و همچنين نتائج آن را در اين چند جمله كوتاه روشن مى‌سازد.

1- چرا خدا مردم را آزمايش مى‌كند؟

در زمينه مساله آزمايش الهى بحث فراوان است، نخستين سؤالى كه به ذهن مى‌رسد اين است كه مگر آزمايش براى اين نيست كه اشخاص يا چيزهاى مبهم و ناشناخته را بشناسيم و از ميزان جهل و نادانى خود بكاهيم؟ اگر چنين است‌

[1] نويسنده المنار مى‌گويد: منظور از" صلوات" در اينجا انواع تكريم و پيروزيها و ترفيع مقام نزد خدا و بندگان است و از ابن عباس نقل مى‌كند كه منظور از آن آمرزش گناهان مى‌باشد (المنار جلد 2 صفحه 40) ولى روشن است كه صلوات مفهوم وسيعى دارد كه هم اين امور و هم ساير رحمتها و نعمتهاى الهى را شامل مى‌شود.