لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ‌:" نيكوكارى اين نيست كه صورتتان را به طرف شرق و غرب كنيد، بلكه به اين است كه ايمان به خدا و روز جزا و فرشتگان و پيامبران داشته باشيد (و با الهام از ايمان راسخ اعمال صالح انجام دهيد).

شما اگر مى‌خواهيد" اسلام" يا" مسلمانان" را بيازمائيد با اين برنامه‌ها بيازمائيد نه به مساله تغيير قبله.

سپس به عنوان يك هشدار به خرده‌گيران، و تشويق نيكوكاران مى‌فرمايد:

" هر جا باشيد خداوند همه شما را حاضر خواهد كرد" (أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً).

در آن دادگاه بزرگ رستاخيز كه صحنه نهايى پاداش و كيفر است.

چنين نيست كه عده‌اى مشغول انجام بهترين كارها باشند و گروهى ديگر جز سمپاشى و تخريب و اخلال كار ديگرى نكنند، و با هم يكسان باشند و حساب و كتاب و جزائى در كار نباشد، مسلم بدانيد چنان روزى در پيش است و به همه حسابها رسيدگى مى‌شود.

و از آنجا كه ممكن است براى بعضى اين جمله عجيب باشد كه چگونه خداوند ذرات خاكهاى پراكنده انسانها را هر جا كه باشد جمع‌آورى مى‌كند و لباس حيات نوينى بر آنها مى‌پوشاند؟ بلافاصله مى‌گويد:" و خداوند بر هر كارى قدرت دارد" (إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ).

در حقيقت اين جمله در پايان آيه به منزله دليل است براى جمله قبل از" أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً".