" اما بدانيد خدا از اعمال شما غافل نيست" (وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ‌).

عجيب است، وقتى انسان روى دنده لجاجت و تعصب مى‌افتد حتى مسلمات تاريخ را انكار مى‌كند، فى المثل آنها پيامبرانى همچون ابراهيم و اسحاق و يعقوب را كه قبل از موسى و عيسى به دنيا آمدند و از جهان رفتند، از پيروان موسى يا مسيح مى‌شمارند و يك واقعيت به اين روشنى را كتمان مى‌كنند، واقعيتى كه با سرنوشت مردم و دين و ايمان آنها سر و كار دارد، به همين دليل قرآن آنها را ستمكارترين افراد معرفى كرده است، زيرا هيچ ستمى بالاتر از اين نيست كه افرادى آگاهانه حقايق را كتمان كنند و مردم را در بيراهه‌ها سرگردان سازند.

" و شما هم مسئول اعمال خويش هستيد و هيچگونه مسئوليتى در برابر اعمال آنها نداريد" (وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ‌).

خلاصه يك ملت زنده بايد به اعمال خويش متكى باشد نه به تاريخ گذشته خويش، و يك انسان بايد به فضيلت خود متكى باشد چرا كه از فضل پدر تو را چيزى حاصل نمى‌شود، هر چند پدرت فاضل باشد!.

پايان جزء اول قرآن مجيد مشهد مقدس 16 محرم الحرام 1403