قرآن در آيات فوق خط بطلان به روى همه اين پندارها كشيده، نخست به پيامبر مى‌گويد:" به آنها بگو آيا در باره خداوند با ما گفتگو مى‌كنيد؟

در حالى كه او پروردگار ما و پروردگار شما است" (قُلْ أَ تُحَاجُّونَنا فِي اللَّهِ وَ هُوَ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ‌).

اين پروردگار در انحصار نژاد و قبيله‌اى نيست، او پروردگار همه جهانيان همه عالم هستى است.

اين را نيز بدانيد كه" ما در گرو اعمال خويشيم و شما هم در گرو اعمال خود" و هيچ امتيازى براى هيچكس جز در پرتو اعمالش نمى‌باشد) (وَ لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ‌).

با اين تفاوت كه" ما با اخلاص او را پرستش مى‌كنيم و موحد خالصيم" (اما بسيارى از شما توحيد را به شرك آلوده كرده‌اند) (وَ نَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ‌).

" آيا شما مى‌گوئيد: إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ‌ و اسباط همگى يهودى يا نصرانى بوده‌اند")؟ (أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطَ كانُوا هُوداً أَوْ نَصارى‌).

" آيا شما بهتر مى‌دانيد يا خدا"؟! (قُلْ أَ أَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ‌).

خدا بهتر از همه كس مى‌داند كه آنها، نه يهودى بودند، و نه نصرانى.

شما هم كم و بيش مى‌دانيد كه بسيارى از اين پيامبران قبل از موسى و عيسى در جهان گام گذاردند، و اگر هم ندانيد باز بدون اطلاع، چنين نسبتى را به آنها دادن تهمت است و گناه، و كتمان حقيقت است" و چه كسى ستمكارتر از آن كس است كه شهادت الهى را كه نزد او است كتمان كند"؟ (وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ‌).