به ارث برده است مى‌شود.

قرآن بر اين منطق بى اساس، خط بطلان مى‌كشد و مى‌گويد: بهتر اين است كه به جاى رنگ ظاهر و رنگهاى خرافاتى و تفرقه‌انداز، رنگ حقيقت و خدايى را بپذيريد تا روح و جانتان از هر آلودگى پاك گردد.

راستى چه تعبير زيبا و لطيفى است؟ اگر مردم رنگ خدايى بپذيرند يعنى رنگ وحدت و عظمت و پاكى و پرهيزكارى.

رنگ بى رنگى و عدالت و مساوات و برادرى و برابرى.

و رنگ توحيد و اخلاص، مى‌توانند در پرتو آن به همه نزاعها و كشمكشها كه" هر گاه بى رنگى اسير رنگ شود" به وجود مى‌آيد، از ميان بردارند، و ريشه‌هاى شرك و نفاق و تفرقه را بر كنند.

در حقيقت اين همان بى رنگى و حذف همه رنگها است.

در احاديث متعددى از امام صادق ع در تفسير اين آيه نقل شده كه" مقصود از:" صِبْغَةَ اللَّهِ‌" آئين پاك اسلام است‌ [1] اين حديث نيز اشاره به همان است كه در بالا گفته شد.

و گاه خود را فرزندان خدا مى‌ناميدند و بهشت را در انحصار خودشان!

[1] نور الثقلين جلد 1 صفحه 132.