فرزندان آرامش خاطر خود را باز يافت.

اين نكته نيز قابل توجه است كه حضرت" اسماعيل" پدر يا جد" يعقوب" نبود، بلكه عموى او بود، در حالى كه در آيه مورد بحث كلمه" آباء" جمع" اب" به كار رفته، و از اينجا روشن مى‌شود كه در لغت عرب گاهى كلمه" اب" به عمو اطلاق مى‌گردد، و از همين رو مى‌گوئيم اگر اين كلمه در مورد" آزر" در قرآن به كار رفته مانع از آن نيست كه آزر عموى ابراهيم باشد نه پدرش (دقت كنيد).

قرآن مى‌گويد:" آنها امتى بودند كه درگذشتند، و اعمالشان مربوط به خودشان است، و اعمال شما نيز مربوط به خود شما است" (تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ‌).

" و شما هرگز مسئول اعمال آنها نخواهيد بود" (همانگونه كه آنها مسئول اعمال شما نيستند) (وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ‌).

بنا بر اين به جاى اينكه تمام هم خود را مصروف به تحقيق و مباهات و افتخار نسبت به نياكان خود كنيد در اصلاح عقيده و عمل خويش بكوشيد.

گر چه ظاهرا مخاطب در اين آيه يهود و اهل كتابند ولى پيدا است اين حكم مخصوص آنها نيست، ما مسلمانان نيز مشمول همين اصل اساسى هستيم كه" از فضل پدر تو را چه حاصل"؟!.