جالب اينكه ابراهيم نخست تقاضاى" امنيت" و سپس درخواست" مواهب اقتصادى" مى‌كند، و اين خود اشاره‌اى است به اين حقيقت كه تا امنيت در شهر يا كشورى حكمفرما نباشد فراهم كردن يك اقتصاد سالم ممكن نيست!.

در اينكه منظور از ثمرات چيست؟ مفسران گفتگوها دارند، ولى ظاهرا ثمرات يك معنى وسيع دارد كه هر گونه نعمت مادى، اعم از ميوه‌ها و مواد ديگر غذايى، و نعمتهاى معنوى را شامل مى‌شود، در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود: هى ثمرات القلوب:" منظور ميوه دلها است"! اشاره به اينكه خداوند محبت و علاقه مردم را به مردم اين سرزمين جلب مى‌كند.

اين نكته نيز قابل توجه است كه ابراهيم اين تقاضا را تنها براى مؤمنان به توحيد و روز جزا مى‌كند، شايد به خاطر اينكه از جمله‌ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ‌ در آيات گذشته به اين حقيقت پى برده بود كه گروهى از نسلهاى آينده او، راه شرك و ظلم و ستم مى‌پويند، و او در اينجا ادب را رعايت كرد و آنها را از دعاى خود استثنا نمود.

به هر حال خداوند در پاسخ اين تقاضاى ابراهيم چنين" فرمود: اما آنها كه راه كفر را پوييده‌اند بهره كمى (از اين ثمرات) به آنها خواهم داد" (و به طور كامل محروم نخواهم كرد!) (قالَ وَ مَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا).

اما در سراى آخرت" آنها را به عذاب آتش مى‌كشانم و چه بد سر انجامى دارند" (ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلى‌ عَذابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ).

اين در واقع صفت" رحمانيت" همان رحمت عامه پروردگار است كه از خوان نعمت بى دريغش همه بهره مى‌گيرند، و از خزانه غيبش خوبان و بدان وظيفه‌خور باشند، ولى سراى آخرت كه سراى رحمت خاص او است، رحمت و نجاتى براى آنها نيست.