[سوره البقرة (2): آيات 120 تا 121]

وَ لَنْ تَرْضى‌ عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لا النَّصارى‌ حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى‌ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ (120) الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ (121)

ترجمه:

120- هرگز يهود و نصارى از تو راضى نخواهند شد تا (بطور كامل تسليم خواسته‌هاى آنها شوى و) از آئين (تحريف يافته) آنان پيروى كنى بگو هدايت تنها هدايت الهى است، و اگر از هوى و هوسهاى آنها پيروى كنى، بعد از آنكه آگاه شده‌اى هيچ سرپرست و ياورى از ناحيه خدا براى تو نخواهد بود.

121- كسانى كه كتاب آسمانى، به آنها داده‌ايم (يهود و نصارى) و آن را از روى دقت مى‌خوانند، به پيامبر اسلام ايمان مى‌آورند و كسانى كه به او كافر شوند زيانكارند.

شان نزول:

در شان نزول آيه اول از ابن عباس چنين نقل شده كه يهود مدينه و نصاراى نجران انتظار داشتند كه پيامبر اسلام ص همواره در قبله با آنها موافقت كند، هنگامى كه خداوند قبله مسلمانان را از بيت المقدس به سوى كعبه گردانيد آنها از پيامبر ص مايوس شدند (و شايد در اين ميان بعضى از طوائف مسلمانان‌