ناظر به مساله تغيير قبله باشد، هم خواندن نماز نافله بر مركب، و هم نماز واجب به هنگام نشناختن قبله، از اين گذشته اصولا هيچ آيه‌اى اختصاص به شان نزول خود ندارد و مفهوم آن بايد به صورت يك حكم كلى در نظر گرفته شود واى بسا از آن احكام گوناگونى استفاده شود.

در آيه گذشته سخن از ستمگرانى بود كه مانع از مساجد الهى مى‌شدند، و در تخريب آن مى‌كوشيدند آيه مورد بحث دنباله همين سخن است، مى‌گويد:

" مشرق و مغرب از آن خدا است، و به هر طرف رو كنيد خدا آنجا است" (وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ‌).

چنين نيست كه اگر شما را از رفتن به مساجد و پايگاههاى توحيد مانع شوند، راه بندگى خدا بسته شود، نه، شرق و غرب اين جهان تعلق به ذات پاك او دارد و به هر سو رو كنيد او آنجا است، همچنين تغيير قبله كه به خاطر مناسبتهاى خاصى صورت گرفته، كمترين اثرى در اين امر ندارد مگر جايى هست كه از خدا خالى باشد، اصولا خدا مكان ندارد.

و لذا در پايان آيه مى‌فرمايد:" خداوند نامحدود و بى نياز و دانا است" (إِنَّ اللَّهَ واسِعٌ عَلِيمٌ‌).

توجه به اين نكته لازم است كه منظور از مشرق و مغرب در آيه فوق، اشاره به دو سمت خاص نيست بلكه اين تعبير كنايه از تمام جهات است، همانگونه كه مثلا مى‌گوئيم: دشمنان على به خاطر عداوت و دوستانش از ترس، فضائل او را پوشاندند، اما با اين حال فضائلش شرق و غرب عالم را گرفت (يعنى همه دنيا) شايد تكيه بر خصوص شرق و غرب به خاطر اين باشد كه انسان، نخستين جهتى‌