كان على بن الحسين اذا قرء مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ‌ يكررها حتى يكادان يموت‌

[1] اما كلمه‌" يَوْمِ الدِّينِ" اين تعبير در تمام مواردى كه در قرآن استعمال شده به معنى قيامت آمده است چنان كه در قرآن در آيه 17 و 18 و 19 سوره انفطار با صراحت به اين معنى اشاره شده است (اين تعبير متجاوز از ده بار در قرآن مجيد به همين معنى آمده).

و اينكه چرا آن روز، روز دين معرفى شده؟ به خاطر اين است كه آن روز روز جزا است و" دين" در لغت به معنى" جزا" مى‌باشد، و روشنترين برنامه‌اى كه در قيامت اجرا مى‌شود همين برنامه جزا و كيفر و پاداش است، در آن روز پرده از روى كارها كنار مى‌رود، و اعمال همه دقيقا مورد محاسبه قرار مى‌گيرد و هر كس جزاى اعمال خويش را اعم از خوب و بد مى‌بيند.

در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود: يَوْمِ الدِّينِ‌، روز حساب است‌ [2] اما طبق اين روايت" دين" به معنى" حساب" است، شايد اين تعبير از قبيل ذكر علت و اراده معلول باشد، زيرا هميشه حساب مقدمه‌اى براى جزا است.

بعضى از مفسران نيز عقيده دارند كه علت نامگذارى رستاخيز به‌" يَوْمِ الدِّينِ" اين است كه در آن روز هر كسى در برابر دين و آئين خود جزا مى‌بيند.

ولى معنى اول (حساب و جزا) صحيحتر به نظر مى‌رسد.

[1] تفسير نور الثقلين جلد اول صفحه 19.

[2] مجمع البيان ذيل آيه مورد بحث.