سپس قرآن اضافه مى‌كند:" مشركان نادان نيز همان چيزى را مى‌گفتند كه اينها مى‌گويند" (با اينكه اينها اهل كتابند و آنها بت‌پرست) (كَذلِكَ قالَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ‌).

اين آيه سرچشمه اصلى تعصب را، جهل و نادانى معرفى كرده، چرا كه افراد نادان همواره در محيط زندگى خود محصورند و غير آن را قبول ندارند، به آئينى كه از كودكى با آن آشنا شده‌اند هر چند خرافى و بى اساس باشد سخت دل مى‌بندند، و غير آن را منكر مى‌شوند.

در پايان آيه آمده است" خداوند داورى اين اختلاف را در قيامت به عهده خواهد گرفت" (فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ‌).

آنجا است كه حقايق روشنتر مى‌شود و اسناد و مدارك هر چيز آشكار است، كسى نمى‌تواند حق را منكر شود و به اين ترتيب اختلافات بر چيده خواهد شد، آرى يكى از ويژگيهاى قيامت، پايان يافتن اختلافات است.

ضمنا آيه فوق به مسلمانان دلگرمى مى‌دهد كه اگر پيروان اين مذاهب به مبارزه با آنها برخاسته‌اند و آئين آنها را نفى مى‌كنند، هرگز نگران نباشند، آنها خودشان را هم قبول ندارند، هر يك چوب نفى بر ديگرى مى‌زند، و اصولا جهل و نادانى سرچشمه تعصب و تعصب سرچشمه انحصارگرى است.