آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.

گر چه اين آيه خطاب به يهود نيست، بلكه مخاطب در آن گروهى از مسلمانان ضعيف الايمان و يا مشركانند، ولى چنان كه خواهيم ديد، بى ارتباط به سر گذشت يهود نمى‌باشد.

شايد پس از ماجراى تغيير قبله بود كه جمعى از مسلمانان و مشركان بر اثر وسوسه يهود، تقاضاهاى بى مورد و نابجايى از پيامبر اسلام ص كردند كه نمونه‌هاى آن در بالا ذكر شد، خداوند بزرگ آنها را از چنين پرسشهايى نهى كرده مى‌فرمايد:

" آيا شما مى‌خواهيد از پيامبرتان همان تقاضاهاى نامعقول را بكنيد كه پيش از اين از موسى كردند" (و با اين بهانه‌جوئيها شانه از زير بار ايمان خالى كنيد) (أَمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَسْئَلُوا رَسُولَكُمْ كَما سُئِلَ مُوسى‌ مِنْ قَبْلُ‌).

و از آنجا كه اين كار، يك نوع مبادله" ايمان" با" كفر" است، در پايان آيه اضافه مى‌كند" كسى كه كفر را به جاى ايمان بپذيرد، از راه مستقيم گمراه شده است" (وَ مَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمانِ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبِيلِ‌).

اشتباه نشود اسلام هرگز از پرسشهاى علمى و سؤالات منطقى و همچنين تقاضاى معجزه براى پى‌بردن به حقانيت دعوت پيامبر ص جلوگيرى نمى‌كند چرا كه راه درك و فهم و ايمان همين‌ها است، ولى گروهى بودند كه براى نرفتن زير بار دعوت پيامبر ص سؤالات بى اساس و معجزات اقتراحى را بهانه قرار مى‌دادند، و با اينكه پيامبر ص به اندازه كافى دليل و معجزه در اختيارشان قرار داده بود، هر يك از راه مى‌رسيد پيشنهاد خارق عادت جديدى مى‌كرد، در حالى‌