زندگى نمايد براى تو طعام خواهد بود و همه را چون علف سبزه به شما دادم" ولى عموميت اين حكم بعدا نسخ گرديد.

" آيه" در لغت به معنى نشانه و علامت است و در قرآن در معانى گوناگونى به كار رفته از جمله:

1- فرازهاى قرآن كه با نشانه‌هاى خاصى از هم تفكيك شده و به آيه معروف است چنان كه در خود قرآن مى‌خوانيم:" تِلْكَ آياتُ اللَّهِ نَتْلُوها عَلَيْكَ بِالْحَقِ‌" (بقره- 252).

2- معجزات نيز به عنوان آيه معرفى شده است، چنان كه در مورد معجزه معروف موسى ع يد بيضاء مى‌خوانيم: وَ اضْمُمْ يَدَكَ إِلى‌ جَناحِكَ تَخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرى‌:" دستت را در گريبان تا زير بغل فرو بر، به هنگامى كه خارج مى‌شود سفيدى و درخشندگى بى عيب و نقصى دارد و اين معجزه ديگر است" (طه- 22).

3- به معنى دليل و نشانه خداشناسى و يا معاد نيز آمده است، چنان كه مى‌خوانيم: وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ وَ النَّهارَ آيَتَيْنِ‌:" ما شب و روز را دو دليل (براى شناسايى خدا) قرار داديم" (سوره اسراء- 12).

و در مورد استدلال براى معاد مى‌فرمايد: وَ مِنْ آياتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خاشِعَةً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَيْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذِي أَحْياها لَمُحْيِ الْمَوْتى‌ إِنَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ:" از نشانه‌هاى او اين است كه زمين را پژمرده و خاموش مى‌بينى اما هنگامى كه آب (باران) بر آن فرو مى‌ريزيم به جنبش مى‌آيد و گياهان آن مى‌رويد، همان كسى كه زمين را زنده كرد مردگان را نيز زنده مى‌كند، او بر همه چيز قادر است" (فصلت- 39).