[سوره البقرة (2): آيات 106 تا 107]

ما نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِها نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْها أَوْ مِثْلِها أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ (106) أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ (107)

ترجمه:

106- هيچ حكمى را نسخ نمى‌كنيم، و يا نسخ آن را به تاخير نمى‌اندازيم، مگر اينكه بهتر از آن، يا همانند آن را، جانشين آن مى‌سازيم، آيا نمى‌دانى كه خداوند بر هر چيز قادر است؟

107- آيا نمى‌دانى كه حكومت آسمانها و زمين از آن خدا است؟ (و حق دارد هر گونه تغيير و تبديلى در احكام خود طبق مصالح بدهد) و جز خدا سرپرست و ياورى براى شما نيست (و او است كه مصلحت شما را مى‌داند و تعيين مى‌كند).

تفسير: هدف از نسخ‌

باز در اين آيات سخن از تبليغات سوء يهود بر ضد مسلمانان است.

آنها گاه به مسلمانان مى‌گفتند دين، دين يهود است و قبله قبله يهود، و لذا پيامبر شما به سوى قبله ما (بيت المقدس) نماز مى‌خواند، اما هنگامى كه حكم قبله تغيير يافت و طبق آيه 144 همين سوره مسلمانان موظف شدند به سوى كعبه نماز بگذارند اين دستاويز از يهود گرفته شد، آنها نغمه تازه‌اى ساز كردند و گفتند اگر قبله اولى صحيح بود پس دستور دوم چيست؟ و اگر دستور دوم‌