نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 378
3- معنى ديگرى است كه بعضى پنداشتهاند و آن اينكه: ممكن است با وسائلى ماهيت
و شكل اشخاص و موجودات را تغيير داد، مثلا انسان را بوسيله آن به صورت حيوانى در
آورد، ولى اين نوع خيال و پندارى بيش نيست و واقعيت ندارد [1] از بررسى حدود 51 مورد كلمه" سحر" و
مشتقات آن در سورههاى قرآن از قبيل: طه، شعراء، يونس و اعراف و ... راجع به
سرگذشت پيامبران خدا:
موسى، عيسى و پيامبر اسلام ص به اين نتيجه مىرسيم كه سحر از نظر قرآن به دو
بخش تقسيم مىشود:
1- آنجا كه مقصود از آن فريفتن و تردستى و شعبده و چشمبندى است و حقيقتى
ندارد چنان كه مىخوانيم:" فَإِذا
حِبالُهُمْ وَ عِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّها تَسْعى: (ريسمانها و عصاهاى جادوگران زمان موسى در اثر سحر، خيال
مىشد كه حركت مىكنند)" سوره طه آيه 66" و در آيه ديگر آمده است" فَلَمَّا أَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْيُنَ النَّاسِ وَ
اسْتَرْهَبُوهُمْ" (هنگامى كه ريسمانها را انداختند
چشمهاى مردم را سحر كردند و آنها را ارعاب نمودند) (اعراف آيه 116) از اين آيات
روشن مىشود كه سحر داراى حقيقتى نيست كه بتوان در اشياء تصرفى كند و اثرى بگذارد
بلكه اين تردستى و چشمبندى ساحران است كه آن چنان جلوه مىدهد.
2- از بعضى از آيات قرآن استفاده مىشود كه بعضى از انواع سحر به راستى اثر
مىگذارد مانند آيه فوق كه مىگويد آنها سحرهايى را فرا مىگرفتند كه ميان مرد و
همسرش جدايى مىافكند (فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما
ما يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ) يا تعبير ديگرى كه در آيات فوق بود كه آنها چيزهايى را فرا مىگرفتند كه مضر
به حالشان بود و نافع نبود (وَ
يَتَعَلَّمُونَ ما يَضُرُّهُمْ وَ لا يَنْفَعُهُمْ).
ولى آيا تاثير سحر فقط جنبه روانى دارد و يا اينكه اثر جسمانى و خارجى