استفاده مى‌شود و هماهنگى آن با عقل و منطق آشكار است، از جمله حديثى كه از عيون اخبار الرضا ع نقل شده (كه در يك طريق از خود امام على بن موسى الرضا ع و در طريق ديگرى از امام حسن عسكرى ع است) به روشنى اين معنى را تاييد مى‌كند [1] اما متاسفانه بعضى از مورخان و نويسندگان دائرة المعارف‌ها و حتى بعضى از مفسران در اين زمينه تحت تاثير افسانه‌هاى مجعولى قرار گرفته‌اند و داستانى را كه در افواه بعضى از عوام مشهور است در باره اين دو فرشته معصوم الهى ذكر كرده‌اند كه:" آنان دو فرشته بودند، خداوند آنها را براى اين به زمين فرستاد تا بدانند اگر آنها نيز جاى انسانها بودند از گناه مصون نمى‌ماندند، و خدا را معصيت مى‌كردند، آنها هم پس از فرود آمدن به زمين مرتكب چندين گناه بزرگ شدند و به دنبال آن افسانه‌اى در باره ستاره زهره نيز ساختند، همه اينها بى اساس و جزء خرافات است و قرآن از اين امور پاك مى‌باشد و اگر تنها در متن آيات فوق بينديشيم خواهيم ديد كه بيان قرآن هيچ ارتباطى با اين مسائل ندارد.

نام" هاروت" و" ماروت" به عقيده بعضى از نويسندگان، ايرانى الاصل است او مى‌گويد در كتاب ارمنى با نام" هرروت" به معنى حاصلخيزى و" مروت" به معنى" بى‌مرگى" برخورد كرده است، او معتقد است كه هاروت و ماروت ماخوذ از اين دو لفظ مى‌باشد [2] ولى اين استنباط دليل روشنى ندارد.

در" اوستا" الفاظ" هرودات" كه همان" خرداد" باشد و همچنين" امردات"

[1] همان مدرك.

[2] اعلام قرآن صفحه 655.