[سوره البقرة (2): آيات 99 تا 101]

وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ آياتٍ بَيِّناتٍ وَ ما يَكْفُرُ بِها إِلاَّ الْفاسِقُونَ (99) أَ وَ كُلَّما عاهَدُوا عَهْداً نَبَذَهُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يُؤْمِنُونَ (100) وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ كِتابَ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ (101)

ترجمه:

99- نشانه‌هاى روشنى براى تو فرستاديم، و جز فاسقان كسى به آنها كفر نمى‌ورزد.

100- و آيا هر بار آنها (يهود) پيمانى (با خدا و پيامبر) بستند جمعى آن را دور نيفكندند؟

(و با آن مخالفت نكردند؟) و بيشتر آنها ايمان نمى‌آورند.

101- و هنگامى كه فرستاده‌اى از سوى خدا به سراغشان آمد در حالى كه با نشانه‌هايى كه نزد آنها بود مطابقت داشت، جمعى از آنان كه داراى كتاب بودند كتاب خدا را پشت سر افكندند، گويى اصلا از آن خبر ندارند.

شان نزول:

در مورد آيه اول شان نزولى از ابن عباس نقل شده است و آن اينكه:" ابن صوريا" دانشمند يهودى از روى لجاج و عناد به پيامبر اسلام ص گفت: تو