بوسيله فرشتگان بر پيامبران نازل مى‌شود و اگر تفاوتى بين ماموريتهاى آنها باشد از قبيل تقسيم مسئوليت است نه تضاد در ماموريت، آنها همه در مسير يك هدف قرار دارند، بنا بر اين دشمنى با يكى از آنها، دشمنى با خدا است.

نام" جبريل" سه بار، و نام" ميكال" يك بار در قرآن مجيد، در همين مورد آمده است‌ [1] و از همين آيات استفاده مى‌شود كه هر دو از فرشتگان بزرگ و مقرب خدايند (در تلفظات معمولى مسلمين جبرئيل و ميكائيل هر دو با همزه و ياء تلفظ مى‌شود، ولى در متن قرآن تنها به صورت جبريل و ميكال آمده است) جمعى عقيده دارند كه" جبريل" لفظى است عبرانى و اصل آن" جبرئيل" به معنى" مرد خدا" يا" قوت خدا" است (" جبر" به معنى" قوت يا مرد" و" ئيل" به معنى" خدا" است).

به موجب آيات مورد بحث جبرئيل پيك وحى خدا بر پيامبر، و نازل كننده قرآن بر قلب پاك او بوده است، در حالى كه در سوره نحل آيه 102 واسطه وحى" روح القدس" معرفى شده.

و در سوره" شعراء آيه 191" مى‌خوانيم قرآن را روح الامين براى آن حضرت آورده، ولى همانگونه كه مفسران تصريح كرده‌اند: منظور از روح القدس و روح الامين همان جبرئيل است.

ضمنا احاديثى در دست داريم كه به موجب آنها جبرئيل به صورتهاى گوناگون بر پيامبر نازل مى‌شد و در مدينه جبرئيل غالبا به صورت دحيه كلبى كه مردى بسيار زيبا بود بر آن حضرت نمايان مى‌گشت.

از سوره نجم استفاده مى‌شود كه پيامبر ص جبرئيل را دو بار (به صورت‌

[1] نام" جبريل" دو بار در آيات مورد بحث، و يك بار در سوره تحريم آيه 4 ذكر شده.