نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 323
اين يك قانون كلى در باره گنهكاران از هر قوم و ملت و گروه و جماعت است.
***
و اما در مورد مؤمنان پرهيزگار، نيز يك قانون كلى و همگانى وجود دارد كه
آيه بعد بيانگر آن است:" كسانى كه ايمان آوردهاند و عمل صالح انجام دادهاند
آنها اصحاب بهشتند و جاودانه در آن خواهند بود" (وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ
أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ).
***
نكتهها:
1- كسب" سيئة"
" كسب" و" اكتساب" به معنى تحصيل كردن چيزى از روى اراده
و اختيار است، بنا بر اين جمله" بَلى مَنْ
كَسَبَ سَيِّئَةً" اشاره به كسانى است كه با علم و اختيار
مرتكب گناهان مىشوند و تعبير" كسب" شايد از اين نظر باشد كه گنهكار در
يك محاسبه كوتهبينانه انجام گناه را به سود خويش و ترك آن را به زيان خود
مىپندارد، اينها همان كسانى هستند كه در چند آيه بعد به آنها اشاره كرده مىگويد:
آنها آخرت را به زندگى دنيا فروختهاند لذا تخفيفى در مجازاتشان نيست.
***
2- احاطه خطيئه چيست؟
" خطيئه" در بسيارى از موارد به معنى گناهانى است كه از روى عمد
تحقق نيافته، ولى در آيه مورد بحث، به معنى گناه كبيره [1] و يا آثار گناه [2] است كه بر قلب و جان انسان مىنشيند.