(قالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّها بَقَرَةٌ لا فارِضٌ وَ لا بِكْرٌ عَوانٌ بَيْنَ ذلِكَ‌) [1] و براى اينكه آنها بيش از اين مساله را كش ندهند، و با بهانه‌تراشى فرمان خدا را به تاخير نيندازند در پايان سخن خود اضافه كرد:" آنچه به شما دستور داده شده است انجام دهيد" (فَافْعَلُوا ما تُؤْمَرُونَ‌).

موسى ع در پاسخ" گفت: خدا مى‌فرمايد: گاو ماده‌اى باشد زرد يك دست كه رنگ آن بينندگان را شاد و مسرور سازد" (قالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّها بَقَرَةٌ صَفْراءُ فاقِعٌ لَوْنُها تَسُرُّ النَّاظِرِينَ‌) [2] خلاصه اين گاو بايد كاملا خوشرنگ و درخشنده باشد، آن چنان زيبا كه بينندگان را به اعجاب وادارد.

و عجب اين است كه باز هم به اين مقدار اكتفاء نكردند و هر بار با بهانه‌جويى كار خود را مشكلتر ساخته، و دايره وجود چنان گاوى را تنگتر نمودند.

" چرا كه اين گاو براى ما مبهم شده" (إِنَّ الْبَقَرَ تَشابَهَ عَلَيْنا).

[1]" فارض" چنان كه راغب در مفردات مى‌گويد به معنى گاو مسن است، ولى بعضى از مفسران گفته‌اند گاوى است كه مخصوصا به مرحله‌اى از پيرى رسيده كه ديگر زاد و ولد نمى‌كند، و" عوان" به معنى ميانسال است.

[2]" فاقع" به معنى زرد خالص و يك دست است.