" بارى" به معنى خالق است و در اصل به معنى جدا كردن چيزى از چيز ديگر مى‌باشد، چون آفريدگار مخلوقات خود را از مواد اصلى و نيز از يكديگر جدا مى‌كند، اشاره به اينكه دستور اين توبه شديد را همان كسى مى‌دهد كه آفريننده شما است.

" توبه شما بايد به اين گونه باشد كه يكديگر را به قتل برسانيد"! (فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ‌).

" اين كار براى شما در پيشگاه خالقتان بهتر است" (ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بارِئِكُمْ‌).

" و به دنبال اين ماجرا خداوند توبه شما را پذيرفت كه او تواب رحيم است" (فَتابَ عَلَيْكُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ‌).

شك نيست كه پرستش گوساله سامرى، كار كوچكى نبود، ملتى كه بعد از مشاهده آن همه آيات خدا و معجزات پيامبر بزرگشان موسى ع همه را فراموش كنند و با يك غيبت كوتاه پيامبرشان به كلى اصل اساسى توحيد و آئين خدا را زير پا گذارده بت‌پرست شوند.

اگر اين موضوع براى هميشه از مغز آنها ريشه كن نشود وضع خطرناكى به وجود خواهد آمد، و بعد از هر فرصتى مخصوصا بعد از مرگ موسى ع، ممكن است تمام آيات دعوت او از ميان برود، و سرنوشت آئين او به كلى به خطر افتد در اينجا بايد شدت عمل به خرج داده شود، و هرگز تنها با پشيمانى و اجراى صيغه توبه بر زبان نبايد قناعت گردد، لذا فرمان شديدى از طرف خداوند، صادر شد كه در تمام طول تاريخ پيامبران مثل و مانند ندارد، و آن اينكه ضمن دستور توبه و بازگشت به توحيد، فرمان اعدام دستجمعى گروه كثيرى از گنهكاران بدست‌