علاوه بر اينها گاهى كلمه شيطان بر" ميكربها" نيز اطلاق شده:

به عنوان نمونه امير مؤمنان ع مى‌فرمايد،"

لا تشربوا الماء من ثلمة الاناء و لا من عروته، فان الشيطان يقعد على العروة و الثلمة

":" از قسمت شكسته و طرف دستگيره ظرف، آب نخوريد، زيرا شيطان بر روى دستگيره و قسمت شكسته شده ظرف مى‌نشيند" [1] و نيز امام صادق ع مى‌فرمايد:"

و لا يشرب من اذن الكوز، و لا من كسره ان كان فيه فانه مشرب الشياطين‌

" [2]" از دستگيره و قسمت شكسته كوزه آب مخوريد كه جايگاه آشاميدن شيطانها است".

از قول پيامبر اسلام ص مى‌خوانيم:" موهاى شارب (سبيل) خويش را بلند مگذاريد، زيرا شيطان آن را محيط امن براى زندگى خويش قرار مى‌دهد، و در آنجا پنهان مى‌گردد" [3]! به اين ترتيب روشن شد كه يكى از معانى شيطان ميكربهاى زيانبخش و مضر است.

ولى بديهى است منظور اين نيست كه: شيطان در همه جا به اين معنى باشد، بلكه منظور اين است كه: شيطان معانى مختلفى دارد، كه يكى از مصداقهاى روشن آن" ابليس" و لشكريان و اعوان او است: و مصداق ديگر آن انسانهاى مفسد و منحرف كننده، و احيانا در پاره‌اى از موارد به معنى ميكربهاى موذى آمده است (دقت كنيد).

بسيارى مى‌پرسند شيطان كه موجود اغواگرى است اصلا چرا آفريده شد و فلسفه وجود او چيست؟! در پاسخ مى‌گوئيم:

اولا: خداوند شيطان را، شيطان نيافريد، به اين دليل كه سالها همنشين‌

[1] و [2] و [2] كافى جلد 6 كتاب الاطعمة و الاشربة، باب الاوانى.