نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 191
مخلوقات او ديده مىشود كه هر يك از ديگرى حيرتانگيزتر است و آن عبارت است
از:
1- نسبت دادن دروغ به خدا (چنان كه در جمله شماره 17 فصل دوم مىگويد: خداوند
گفت از آن درخت نخوريد كه مىميريد" در حالى كه نمىمردند بلكه دانا
مىشدند).
2- نسبت بخل به خداوند- (چنان كه در جمله 22 فصل سوم مىگويد:
كه خدا نمىخواست آدم و حوا از درخت علم و حيات بخورند و دانا شوند و زندگى
جاويدان پيدا كنند).
3- امكان وجود شريك براى خداوند- (چنان كه در همان جمله مىگويد:
آدم پس از خوردن از درخت نيك و بد همچون يكى از ما" خدايان" شده
است).
4- نسبت حسد به خداوند (چنان كه از همان جمله استفاده مىشود كه خداوند بر اين
علم و دانشى كه براى آدم پيدا شده بود رشك برد!).
5- نسبت جسم به خداوند (چنان كه از فصل سوم استفاده مىشود كه خداوند به هنگام
صبح در خيابانهاى بهشت مىخراميد)! 6- خداوند از حوادثى كه در نزديكى او ميگذرد
بىخبر است! (چنان كه در جمله 9 مىگويد صدا زد آدم كجايى و آنها در لابلاى درختان
خود را از چشم خداوند پنهان كرده بودند) [1] (البته نبايد فراموش كرد كه اين افسانههاى دروغين از نخست
در تورات نبوده و بعدا به آن افزوده شده است).
4- مقصود از شيطان در قرآن چيست؟
كلمه" شيطان" از ماده" شطن" گرفته شده، و"
شاطن" به معنى" خبيث و پست" آمده است و شيطان به موجود سركش و
متمرد اطلاق مىشود، اعم از انسان
[1]- قسمت مقايسه معارف قرآن و تورات
از كتاب قرآن و آخرين پيامبر از صفحه 127- 132 اقتباس شده است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 191